De abstracte compositie en stroom van pigmenten in Akira stimuleren grenzeloze vluchten van de verbeelding. De niet-figuratieve aard van het ontwerp, alsof het een neon-verlichte slapeloze stadsgezicht is, suggereert reflecties van levendige bloemen in plassen tijdens een regenbui; een vervaagd uitzicht vanuit een met regen doordrenkte taxi die zich haast door een metropool. Kleuren slepen onbepaald in elkaar over, wat een gevoel van beweging geeft en de ruimte oplaadt met een filmische kwaliteit. Tonen worden kunstig gecombineerd om een gevoel van rijkdom, warmte en textuur te creëren.