In de eerste fase van een brand zijn de aanwezigen in een gebouw vooral aangewezen op zichzelf en op de mensen in de directe omgeving. Het gedrag van mensen in deze eerste fase is het meest bepalend. Daarnaast speelt de beschikbaarheid van brandveiligheidsvoorzieningen, zoals randbestrijdingsmiddelen, vluchtroutes en nooduitgangen, een bepalende rol. De hulp van professionele hulpverleningsdiensten, zoals de redding door de brandweer en de medische bijstand door de ambulancedienst, komt pas na de eerste fase op gang. Kortom: de kans op het overleven van een brand wordt bepaald door het zelfredzame gedrag van burgers bij brand, ook wel aangeduid als 'zelfredzaamheid bij brand'.In deze publicatie wordt een review gegeven van literatuur op het gebied van zelfredzaamheid van personen bij een brand in een gebouw. Hierbij is vooral ingegaan op de kritische factoren die de zelfredzaamheid bepalen. Wat betreft deze zelfredzaamheid is er veel in de literatuur bekend, maar er is bij de meeste professionals en beleidsmakers werkzaam in dit vakgebied geen goed overzicht van deze beschikbare kennis. Deze publicatie biedt uitkomst en vormt een zeer uitgebreide weergave en bundeling van de informatie en ideeën die in de literatuur op het gebied van zelfredzaamheid voorhanden zijn. Voor eenieder werkzaam in dit gebied biedt het daarmee een goede ontsluiting van deze literatuur en geeft het nuttige informatie om kennis van te nemen.