Als Mark Tonneur op zijn tweeëntwintigste verjaardag te horen krijgt dat gerenommeerde uitgeverij Paginade zijn ingezonden manuscript wil uitgeven is het alsof hij een uitgekomen droom droomt. Hij is er zo van uit zijn doen dat hij tijdelijk geen aandacht meer heeft voor het naakte raadselmeisje dat hij bij ontwaken in zijn bed had aangetroffen. Ook van Otto ter Weel verschijnt er bij Paginade een roman: zijn vijfentwintigste, wat gepaard gaat met de viering van zijn vijfenzeventigste verjaardag en van vijftig jaar schrijverij. De tweevoudig P.C. Hooftprijswinnaar geldt als de grootste naoorlogse schrijver maar is niet onomstreden: een tegenstander die zijn werk op morele gronden afkeurde verweet hem bovendien een zedenbedervende oogopslag te hebben. Tonneur en Ter Weel komen door omstandigheden op elkaars pad en dat heeft voor beiden grote gevolgen, zoals hilarisch beschreven wordt in deze literaire giller, die aantoont dat literatuur leuk kan zijn en leuk literatuur. "Zijn stijl werd vergeleken met Gerard Reve en Ronald Giphart. Maar eigenlijk heeft De Jong nog het beste de kunst afgekeken bij Remco Campert." (7Days)