Schrijver Rodrigo S.M. ziet ertegenop het verhaal van Macabéa te vertellen: ze is lelijk en ze stinkt, maar ze is als het ware op zijn rug gaan zitten en wil er niet meer vanaf: hij móét wel. Hij beschrijft de onterende omstandigheden waaronder ze leeft: een uitgewoond pension in een achterbuurt van Rio, haar baas die haar steeds dreigt te ontslaan en haar fantasieën over de luxe crèmes uit de reclame die zo'n aantrekkingskracht op haar uitoefenen dat ze er een hapje van wil nemen. Ze dagdroomt, beleeft een onbeantwoorde liefde en wordt ten slotte aangereden, waarna de verteller haar levenslot pagina's lang in zijn handen houdt: zal hij haar laten leven of niet? En wat betekent het leven van dit onbetekenende meisje? Met een nawoord van Colm Tóibín.