Uit de poëzie van Frans Budé spreekt grote betrokkenheid bij alles wat bestaat. Verwonderd staat de dichter stil bij zowel het grote als het kleine. Met ontzag schrijft hij over de krachten van de natuur. Dit leidt tot treffende, troostvolle gedichten over de nietigheid van de mens, zijn levenslust en angst voor verlies. In Transit stipt Frans Budé even liefdevol als speels de broosheid aan van het menselijk bestaan. Verbondenheid en verwondering lopen als een rode draad door deze bundel. Vergankelijkheid mag een gegeven zijn, het leven dient vooraleerst geleefd te worden.