De schrijfstijl van de schrijver/dichter Ludwich van Mulier wordt omschreven als meeslepend en analytisch. Zijn boodschap in zijn indrukwekkende gedicht "De Samba is niet te koop" is: "Geld en macht zijn niet zaligmakend, armoede is niet het einde en principes zijn niet te koop". Als de menselijke beschaving werkelijk op kennis gebaseerd is, legt zij op ons allemaal een bijzondere verantwoordelijkheid. Het licht van de wetenschap heeft het indrukwekkende mondiale culturele erfgoed ontsloten. De wereldwijde ongelijke ontwikkeling is tegenwoordig dagelijkse actualiteit. Een gepassioneerde intellectueel lucht in een kleurrijke bloemlezing zijn literair hart en persoonlijk archief. Zijn autobiografische literaire essays, weerspiegelen veelzijdigheid en literaire gevoeligheid. In zowel Nederlandse als Sranan poëzie laat hij zien dat menselijke creativiteit en diversiteit beweeglijke waarden zijn. Ook brengt hij de vergeten en verzwegen cultuurgeschiedenis van de Indianen in beeld. De auteur is humoristisch, maar met een ernstige ondertoon roept hij op, om de wereldwijde bestrijding van armoede te erkennen als hoogste morele prioriteit van de nieuwe mens.