Het lijken merkwaardige koppels, de ruige (massa)moordenaars op death row in Texas en hun vriendinnen, middelbare huisvrouwen uit Europa. Met oog voor het absurde beschrijft journaliste Linda Polman de barbaarse 'doodstrafindustrie' in de Verenigde Staten en de mensen die erdoor worden vermalen. In Death Row Dollies volgt ze jarenlang vrouwen die hun lot hartstochtelijk verbinden met dat van terdoodveroordeelden in Texas: niet alleen de Nederlandse en andere trans-Atlantische 'dollies' in de goedkope motels rondom death row op het Texaanse platteland, maar ook de dames van Texas' eigen, piepkleine antidoodstrafbeweging en families die na de executie van man of vader achterblijven met de erfenis, vaak niet meer dan wat brieven en een tafelventilator. En ze ontmoet de terdoodveroordeelden zelf. De doodstraf in de VS staat voor het eerst sinds jaren weer hoog op internationale agenda's door een serie mislukte executies, door berichten over onschuldigen die na decennia uit death row werden bevrijd en door de chemicaliën die nodig zijn voor de dodelijke injecties: die zijn bijna op. Amerikaanse doodstrafstaten dreigen terug te keren naar gaskamers en vuurpelotons.